- FERRANDUS
- I.FERRANDUSDiaconus Carthagin. discip. Fulgentii, sui aevi clarissimus. Epistolâ prolixâ, Anatolio, de quaestione, an aliquis ex Trinitate passus sit? respondit: de eadem materia, ad Severum Scholasticum, i. e. Advocatum vel Literatum C. P. scripsit. Aliaqueve, in Bibl. PP. a Chiffletio, Divione edita, A. C. 1649. Facundus, pro defens. 3. Capit. l. 4. c. 3. Victor. Tunon. Chron.Isid. c. 14. Cresconius, praef. Brev. Cann. Sigebert. Script Ecc. c. 28. 29. Honoratus Augustodun. libello 2. Baron. A. C. 529. n. 8. et 9. Morer. etc.II.FERRANDUSin Charta vet. apud. C. du Fresine, Et laxo Sancti Salvatoris, et sanctâ fide caballum meum ferrandum; et apud Gul. Briton. Philipp. l. 12. ubi de Ferrando Com. Flandriae capto in praelio Bovinensi:At Fertandus equis evectus forte duobus,Lecticâ duplici temone vehentibus ipsum,Nomine quos illi color aequi vocabat, ut essetNomen idem Comitis, et equorum, ParisianisCivibus offertur, Luparae claudendus in arce:Color in equis est, sic appellatus; Forte quem Varium olim vocabant, vulgo Pommele, Gall. voce ortâ a colore equorum Arabicorum, quos Faras appellabant, uti diximus, Vide C. du Fresne in Gloss. et Notis ad Alexiadem Annae Commenae p. 409.
Hofmann J. Lexicon universale. 1698.